[ANNALES GRADICENSES-OPATOVICENSES]

Anno 894 Borivoi est baptizatus, primus dux Boemie catholicus, patris nomine Goztivit filius, qui originem duxit a Premizl, qui primus ab aratro in primum Boemie priacipatum est raptus, vaticinante Lubosa, a qua castrum Lubosin dictum est, filia patris increduli nomine Crhoko, qui et ipse a primo nomine Boemus, a quo Boemia dicta est, [qui primus] Boemiam intravit, originem duxit, et has tres filias habuit: Kazi, Theta, a qua castrum dictum est Thetin. Ille quidem, ut iam dicere cepimus, Borivoi a Goztovit, Goztovit a Neklan, Neklan a Crezamizl, Crezamizl ab Unezlau, Unezlau a Vogen, Vogen a Mnata, Mnata a Nezamizl, Nezamizl a Premizl; ab his predictis genitus, ut iam dictum est, felicis memorie dux Borivoi feliciter est baptizatus. Ante cuius tempora Arnolfus Zvatopluk, filio suo, Moraviensium et Boemiensium a. d. 890 concessit ducatum. Hac ipsa tempestate Cyrillus et Methudius inventis Bulgarorum litteris verbum dei predicaverunt Moravicis. Eodem vero anno, quo dux Boemie prefatus Borivoi est baptizatus, Zvatopluk, predictus rex Moravie, monachus factus est in Zober quodam cenobio Pannonie, sed quot annis ibi vixerit, posteritas certitudinem non accepit. Borivoi vero dux iam tocies nominatus duos genuit filios, Zpitigneum et Vratizlaum, de Ludmila, Zlavoboris comitis filia, de castello Psov nomine orta. Quo, videlicet Borivoi, defuncto Zpitigneus, eius senior filius, principatum Boemie est adeptus; post eum Vratizlaus, qui genuit duos filios de Dragomir, Luticensis principis filia, orta ex Ztodor nomine provincia, beatum Wencezlaum et Bolezlaum, in eundem Boemie ducatum est adoptatus. His tot interim annis defluentibus, quos infra serie certa subnotavimus, incerti quo quisque illorum trium, id est Zpitignevi, Vratizlavi atque beati Wencezlavi, principatum post baptismum Borivoi et obitum acceperit et quot eundem annis cum vita terminaverit.

A. d. 900 Arnolfus imperator obiit, moxque eodem anno Ungari morte illius audita collecto permagno exercitu Moravianorum gentem, quam illorum auxilio Arnolfus imperator sibi subdiderat, invadunt sibique vendicant. Baioariorum quoque fines occupant, castella diruunt, ecclesias igni consumunt, populos iugulant, et ut magis magisque timeantur, interfectorum sese sanguine potant.

A. d. 929 sanctus Wencezlaus martirizatus est. Eodem anno Bolezlaus, infelix frater beati Wencezlavi, principatum Boemie accepit.

A. d. 930 sancti Viti ecclesia X Kal. Octobris est dedicata a Michaele, Ratisbonensi episcopo.

A. d. 931 Heinricus rex Boemiam petit.

A. d. 932 translatum est corpus beati Wencezlavi de castello Bolezlau in Pragam.

A. d. 950 Bolezlaus, dux Boemorum, frater beati Wencezlavi, Ottoni regi rebellavit; quem rex Otto valida manu adiit, sueque ditioni per omnia subdidit.

A. d. 957 Bolezlaus, frater beati Wencezlavi, Idus Iulii obiit, cui filius cuis Bolezlaus piissimus successit. Huius soror Mlada nomine hoc ipso mutato Maria prima ad cenobium sancti Georgii abbatissa constituitur, et Dethmarus ecclesie Pragensis presul primus efficitur.

A. d. i. 969 Dethmarus, Pragensis episcopus, IV Non. Jan. obiit, cui beatus Adalbertus successit, XI Kal. Mart. eiusdem anni in episcopum electus.

A. d. 977 Dubrauca obiit, que adeo fuit reproba, ut duci Polonico nupta peplum capitis iam vetula deponeret et coronam puellarem sibi imponeret.

A. d. 990 sanctus Adalbertus Rome ad sanctum Alexium, ignotus quis esset, monachus efficitur.

A. d. 994 sanctus Adalbertus episcopus de Praga civitate a Prucis martirio coronatur.

A. d. 995 fratres sancti Adalberti Lubic sunt interfecti, quorum nomina hec fuerunt: Zobebor, Zpitimir, Probrazlau, Portu, Caslau.

A. d. 998 sanctus Adalbertus est martirizatus feria sexta, quo

A. d. 999 anno VII pascha Kal. Mai, et eodem anno Teddagus episcopus Non. Iulii est in episcopum consecratus. Item hic secundus Bolezlaus dux patri dissimillimus utpote christianissimus obiit, cui tertius Bolezlaus suo fratre Wencezlao mortuo successit. Cui Mesco, dux Polonie, ad convivium invitato oculos abstulit, et Boemiam a. d. M vi invasit, et duobus eam annis obtinuit. Item Vrissovici Iaromir, iuniorem filium Bolezlai ducis, ad montem Veliz captum ligaverunt; sed per fidelem servum Douhoram proditi in fugam dilapsi sunt. Oldricus vero, senior filius Bolezlai, traditus fuerat a patre ad imperialem curiam. Item eodem anno Radim, sancti Adalberti frater, ad Gneznensem ecclesiam episcopus ordinatur.

Anno 1002. Hic dux Oldricus, incertum est an clam fuga elapsus vel imperatoris gratia dimissus, in Boemiam regrediens Meskone turpiter fugato ducatum patris sui obtinuit, et ex Bozena, coniuge aliena non ex propria, Bracizlaum filium genuit.

Anno 1003. Hic interfecti sunt Vrissovici.

Anno 1004. Hic quinque fratres Bolezlavenses martirizati sunt.

Anno 1017 Teddagus, Pragensis episcopus, IV Idus Junii obiit, cui Heccardus successit, qui constituit, ut modius V palmarum et II digitorum pro decimacione unus tritici et alter avene solveretur.

Anno 1023 Heccardus presul obiit VI Idus Augusti, cui Izo successit, qui est ordinatus eodem anno IV Kal. Januarii.

Anno 1029. Hoc anno dux Bracizlaus magna cede Ungaros stravit, procedens de Moravia, et usque ad Strigoniam terram illorum vastavit. Eodem anno Izo episcopus obiit III Kal. Februarii, cui Severus successit, et in festo apostolorum Petri et Pauli episcopus est ordinatus. Et eodem anno Zpitigneus, filius ducis Bracizlai, in Moravia natus est.

Anno 1035 Oldricus, dux Boemie, obiit, et dux Iaromir, quem frater Oldricus excecavecat, elegit nepotem suum Bracizlaum ducem Boemie. Bolezlaus obiit, quem Mesco, dux Polonie, cecaverat.

Anno 1039. Hic de Polonia transfertur beatus Adalbertus et Radim, frater eius, et V fratres Bolezlavenses.

Anno 1040 Henricus II imperator cum suo exercitu in silva prope Tugozc a Boemicis graviter sternitur et [a] Bracizlao.

Anno 1041 Henricus imperator hostiliter invadit Boemiam, et igne vastat eam, sui ulciscens iniuriam, et usque ad Sybenu montem perveniens, ibi castra metatus est, et ibidem dux Bracizlaus redit in eius gratiam per coniugem suam.

Anno 1045 Gunterius heremita VI Idus Oct. obiit.

Anno 1046 ecclesia Bolezlaviensis a Severo episcopo dedicata est XIV Kal. Iunii.

Anno 1049 hic Bracizlao a Polonicis est laudata pecunia D marcarum in perpetuum solvenda.

Anno 1052 obiit Bozena, coniunx Oldrici, mater Bracizlai.

Anno 1055 dux Bracizlas, obiit IV Idus Jan., cui Zpitigneus filius eius successit, qui absque mora omnes Teutonicos eiecit de terra, et cum matre sua nomine Iuditha, Ottonis Teuthonici filia, et sancti Georgii abbatissa.

Anno 1058 Judita, uxor Bracizlai, ductrix Boemie, IV Non. Aug. obiit, que prius eiecta fuerat de terra, quia Petro, regi Ungarorum, nupserat, que postea a filio suo Vratizlao reportata, iuxta virum suum Bracizlaum in Pragensi ecclesia est sepulta.

Anno 1059 dux Zpitigneu de rotunda sancti [Viti] ecclesia, [ubi sanctus Wenceslaus] est sepultus, et de altera quasi [in] por[ticu sita] ubi corpus beati Adalberti iacebat, unam maiorem facit.

Anno 1060 dux Zpitigneu obiit VI principatus sui anno, cui Vratizlaus frater eius successit, qui mox inter fratres suos Conradum et Ottonem terram Moravicam dividit, Ottoni orientalem, Conrado dans australem.

Anno 1067 Severus episcopus V Idus Decembris obiit. Hic a duce Bracizlao captus et cathenatus ac carceri fuit mancipatus, qui fertur omni tempore sui presulatus Boemie et Moravie unum rexisse episcopatum, nisi rogatu ducis Vratizlai concesisset Iohannem monachum de Brevnov sumptum ordinari in episcopum.

Anno 1068 Gebardus, a fratribus Conrado et Otone de militari habitu revocatus ad clericalem, in episcopum est electus. Lanco autem ab omnibus Boemicis solo eum duce predicto eligente repudiatur. Eodem anno Marcus, prepositus Pragensis, de fratribus eiusdem ecclesie irregularibus facit regulares et instituit eis omni anno XXX modios tritici et totidem avene dari. Qui post XXX annos sue prepositure XVIII Kal. Mar. obiit.

Anno 1074 Gebeardus episcopus Romam adiit, pulsus a sede sua, sed restituitur a Gregorio papa.

Anno 1077 pater patrie, Otto, dux Moravie, cum coniuge grata, nomine Eufemia, hoc in tempore construxit monasterium prope urbem Olomuc sancti Stephani in honore pro eterne retribucionis munere contemptoribus mundi deo ad serviendum, auro et argento et omnibus ornamentis bene ditatum.

Anno 1078, III Non. Febr. gloriosa huius oratorii dedicatio, scilicet sancti Stephani protomartyris, ab umillimo tertio Olomucensis ecclesie episcopo nomine Johanne facta est, presente serenissimo principe Ottone, eiusdem oratorii constructore, et coniuge sua Eufemia et aliis. Johannes abbas hic ordinatus est.

Anno 1081 Johannes abbas obiit, cui Bermarus successit.

Anno 1082 principes Boemie devastaverunt Racouzi.

Anno 1085 obiit Judita Polonica ductrix.

Anno 1086 obiit Otto dux Moravie. Rex Vratizlaus factus est.

Anno 1087 hic dux Boemie unctus est in regem Vratizlaus, et uxor eius Zuatava in reginam. Eodem anno V Idus Iunii pater Moravie, dux Otto, migravit ab hoc mundo.

Vivat in celis, ubi vivit quisque fidelis.

Anno 1090, VI Kal. Iul. obiit Gebeardus, septimus episcopus Pragensis ecclesie, qui fuit pater clericorum et consolator pupillorum.

Anno 1091 Cosmas electus est in episcopum. Eodem anno monasterium sancti Wencezlai combustum est. In illa hieme nec nix nec pluvia fuit.

Anno 1092 eclipsis solis fuit.

Anno 1093 obiit Wratizlaus rex. Cui Chonradus successit sed eodem post menses VII mortuo Chuonrado Bracizlaus successit. Eclipsis solis fuit.

Anno 1094 Cosmas ordinatus est episcopus octavus Pragensis ecclesie, et eodem anno Bracizlaus dux Boemie Liuchardam accepit in uxorem.

Anno 1095 in Boemia et ubique mortalitas hominum factu est. Obiit Wladizlaus, rex Ungarorum.

Anno 1096. Dedicatio ecclesiae sancti Viti. Et Judei christianismum perceperunt. Eodem anno Andreas, Moraviensis episcopus, obiit. Eclipsis lune. Ea tempestate Spes latine, sclavonice Nadey natus est.

Anno 1098, IV Idus Dec. Cosmas, episcopus octavus Pragensis ecclesie, obiit.

Anno 1099 Hermannus episcopus nonus ordinatus est. Dux Boemie Bracizlaus iunior obiit, cui frater eius Borivoy successit in regnum. Eodem anno Theutonici cum filiis Chuonradi Boemiam intraverant, ut seniorem eorum fratrem scilicet Udalricum intronizarent, et ducem Borivoy de terra fugarent. Sed dei non sua dispositione quidam eorum interfecti, quidam per fugam vix fuerunt morti erepti. Episcopus vero Frisingensis, qui simul cum eis venerat in auxilium, capellam suam amisit et ipse vix evasit.

Anno 1101. Hic interfectus est dux Bracizlaus, et frater eius Borivoy successit.

Anno 1104 Johannes electus est in episcopum Moravie.

Anno 1105. Hoc anno dux Borivoy cum suis venit in auxilium imperatori Heinrico, et eum revertentem de expedicione, quam contra filium suum habuerat, in terra sua quam optime suscepit. Quem ipsemet cum suis per terram suam conduxit ac de suis rebus dignissime procuravit donec in sumitate montis, qui boemice dicitur Wissechore, liberalissime donatum militi suo scilicet Wichberto conducendum commisit.

Anno 1106 cometa apparuit. Heinricus cesar obiit.

Anno 1107. Hic diabolo suadente expulsus est Borivoy de sede sua, et Zuatopluk intronizatus. Wacezlaus natus est. Ones abbas obiit.

Anno 1108. Isto anno populavit Borivoy provinciam fere totam Gradec. Eodem vero anno Zuatopluc rediens de Ungaria interfecit Ursenses VI Kal. Novembris.

Anno 1109 Zuatopluk mense Februario oculo perdito XI Kal. Octobris interfectus est. Cui successit Wladizlaus.

Anno 1110. Hoc anno furtim intravit Borioy urbes Pragam et Wisegrad et vix evasit. Dux Sobeslaus cum duce Poloniorum Bolezlao depopulaverunt partem Boemie ultra fluvium Labe, quibus Wladizlaus satis obstitit. Facta est autem hec strages VIII Idus Octobris, in qua Nozizlau et Drisicray, filii Lubomir, ac alii quam plurimi ceciderunt.

Anno 1111 regina Zuatava iuter natos suos satagente, et episcopo Hermanno mediante, atque Wacko palatino comite, licet contra suam salutem id favente, dux Wladizlaus fratrem suum Zobezlaum revocavit de Polonia, et dedit ei civitatem Satc cum omni ad eam pertinente provincia. Eufemia ductrix obiit.

Anno 1112 Otto dux dimissus.

Anno 1113 Udalricus dux obiit.

Anno 1114. Otto duxit uxorem. Luduicus deceptus est et catenatus.

Anno 1115 Eufemia nata est.

Anno 1116 bellum fuit inter Boemos et Ungaros, sed Boemis terga vertentibus Moravienses maxima cede prostraverunt Ungaros. Ea tempestate obiit Colomannus rex. Eodem anno dimissus est Borivoy et recepit ducatum, fratre Wladizlao bona voluntate sibi tradente, et prelium ortum est.

Anno 1117 terre motus factus est.

Anno 1118. Hoc anno duci Borivoy regnum restitutum est domino adiuvante. Eodem vero anno maxima inundacio fluminum fuit in Boemia.

Anno 1119 ingens ventus multas municiones subvertit.

Anno 1120 Borivoy tercio depulsus, locatus autem Wladizlaus.

Anno 1122 Hermannus, nonus episcopus Pragensis ecclesie, obiit. Et Meginardus electus est. Dethleb natus est.

Anno 1123 Zobezlaus pulsus est de Moravia.

Anno 1124, III Non Febr. dux Borivoy in Ungaria obiit. Wladizlaus cepit infirmari.

Anno 1125, II Idus Apr. obiit dux Wladizlaus pius et misericors ac humilis. Cui successit dux Sobezlaus, vir strennuus, iunior etate, senior autem moribus et omnimoda probitate.

Anno 1126 habundancia nivis maxima fuit, in qua multi homines mortui sunt. Inundacio aque et glacies multis rebus nocuit. Hic Lutterus rex venit cum exercitu contra Boemienses iuxta oppidum nomine Hlumec, ubi Sobezlaus dux cum suo comitatu dei adiutorio partem primatum interfecit, inter quos ruit Otto dux, Moraviensis princeps, interfectus est XIV Kal. Mar. Et sic domuus Sobezlaus et Boemienses cum magno honore et victoria redierunt. Bracizlaus captus est. Capella in monte Rip renovata est. Zuatava regina obiit. Eodem anno IX Kal. Mar. obiit Johannes septimus episcopus. Item eodem anno electus est XI Kal. Aprilis.

Presul Heinricus vere pietatis amicus,

Dextera pauperibus infirmis atque baculus.

Et eodem anno deo annuente honorifice Vormacie in ecclesia sancti Cyriaci martyris consecratus est V Non. Octobris. Wacezlaus dux intronizatus est.

Anno 1127 Sobezlaus dux et Liuterus rex inierunt pacem in oppido Merseburc. Transactis sex septimanis obsederunt castrum Normberc, ibique decem ebdomadis expletis redierunt ad sua. Obiit Zulizlaus abbas.

Anno 1128 Liuterus rex in die pasche levavit in fonte baptismatis filium ducis Sobezlai, factique sunt intimi amici; cui parvulo post confirmacionem filius Wiberti post exitum vite sue promisit totum predium suum ibidem astantibus primatibus Saxonum. Expedicio facta est a Sobezlao in auxilium compatri et regi contra falsum regem Conradum, sequenti vero die cum gratiarum accione rediit ad propria. Eodem vero anno Blasius gratia dei III Kal. Julii electus pridieque Idus Augusti ordinatus est. Non post multum vero temporis Cuonradus, filius Lutholdi, captus est a Sobezlao, et multi primates Boemiorum capti et catenati atque inclusi sunt in custodia. Eclipsis lune rubea. Transactis decem diebus ad noctem rubea signa apparuerunt in celo ab aquilone.

Anno 1129 Wratizlaus, filius Odalrici captus est a Sobeslao et post hec in exilium missus est.

Anno 1130 Wacezlau, dux Moravie, obiit. Eodem anno domnus Meinardus, episcopus Pragensis, causa oracionis Hierosolimam petit. Dux Sobezlaus castrum Kladsko renovavit. Mirozlaus, filius Johannis, cum quibusdam nefariis in mortem eiusdem ducis coniuravit. Qua pernitiosa coniuratione evidenter patefacta tam ipse Mirozlaus quam sui fautores unanimi Boemiorum sententia dampnati, cecati et obtruncati interierunt. Krivozud quoque et Wacemil et Albrecht, super eadem coniuratione accusati, et ardenti ferro probati, divinoque iudicio dampnati, in Pragensi foro miserabiliter sunt decollati. Bosik eciam capellanus in coniuracione iam dicta deprehensus, et ipsam ipse confessus, in custodia usque ad reditum domni episcopi Meinardi est tentus. Eodem anno VIII Kal. Aprilis inauditum seculis miraculum in aere visum est, videlicet circulus ultra modum splendidus in modum magne civitatis, ab hora tercia diei usque ad horam quintam, in quo eciam ad similitudinem solaris splendoris quinque loca lucidissima visa sunt. Ea utique tempestate

Visu privatus bonus heros est Bracizlaus.

Item eodem anno signum ad similitudinem draconis vespertina hora per multas provincias in aere visum est.

Anno 1131 gloriosissima et famosissima dedicacio scilicet Sancti Wencezlai martyris a reverentissimo provisore suo Heinrico episcopo II Kal. Julii facta est presente serenissimo principe Sobezlao et coniuge sua necnon et plurimis proceribus ac inequiparabili multitudine cleri et populi. Eodem anno domnus episcopus Meinardus Hierosolima rediit.

Anno 1132 cometa apparuit. Inter principes Boemie et Polonie fides sacra et concordia est violata, utrimque dissensionis occasione interposita. Hinc dux Polonie Ungariam intravit, et discidium inter principes eius facere temptavit, nec, quod nequiter proposuit, ad effectum perducere valuit. At dux Boemie Poloniam intravit, et pro sua suique leviri iniuria in magna parte eandem incendio multoque interitu vastavit. Hoc eciam anno elevate sunt reliquie sancti Gotheardi mire sanctitatis episcopi.

Anno 1133, IV Non. Aug. eclipsis solis X hora diei facta est. Eodem anno Boemienses cum Moraviensibus quater Poloniam nemine resistente depopulando invaserunt. Prefati vero Moravienses innata sibi probitate edificiis urbis, que vulgo dicitur Kosli, exustis et funditus dirutis infinitam multitudinem utriusque sexus cum multis spoliis in captivitatem duxerunt. Eodem anno dedicata est capella sancti Egidii.

Anno 1134 Chonradus dux a vinculis solutus est. Hoc eodem anno Meinardus, decimus Pragensis ecclesie episcopus,

Vita privatus est celi sede locatus.

Cui Johannes successit

Inclitus atque probus virtutum matre repletus.

Anno 1135 Johannes, undecimus Pragensis ecclesie episcopus, deo annuente feliciter XIII Kal. Mar. consecratus est. Lupoldus dux intronizatus est in Moraviam.

Anno 1136 Heinricus marchio, filius Wiprachti, mortalibus exutus ritibus viam universe carnis est ingressus. Hic quia neminem de propinquitate sua superstitem habuit, predia ad se pertinencia Sobezlao, duci Boemico, suisque posteris dedit, hereditario iure in sempiternum possidenda. Hoc eciam anno in regione australis marchionis plus solito facta Danubii inundacio, immo digna dei indignatio, XL villas cum rebus suis submersit.

Anno 1137 domnus Heinricus, huius terre reverentissimus antistes, Hierosolimam causa oracionis et ob remissionem facinorum suorum profectus est. Ea vero tempestate Lupoldus dux pulsus, est de Moravia. Wladizlaus, filius Sobezlai ducis, intronizatus est. In Boemia monasterium sancti Johannis baptiste incendio ruit. Eodem anno Lotarius, Romanorum imperator, pauperum et peregrinorum pius consolator, II Nonas Dec. migravit ab hoc mundo. Eodem anno dedicata est ecclesia in Segun.

Anno 1138 prefatus domnus episcopus visitato gloriosissimo domini sepulchro incolomis ad sedem suam rediit. Rex Cunradus electus est. Eodem anno VIII Kal. Sept. Cuno, abbas monasterii sancte Marie, migravit ex hac luce, cui in sequenti anno Adalbertus successit. Ea tempestate Bolezlaus, dux Poloniorum, est vita privatus. Eodem anno domnus Deocarus, nostri monasterii abbas et rector in omnibus discretus, videns valde destructum monasterium cepit originalem partem laciorem a fundamento construere: quam ut perficiat vitam et sanitatem ac omnem prosperitatem concedat ei omnipotens dominus.

Anno 1139 Johannes, undecimus Pragensis ecclesie episcopus, clericorum et monachorum verus amator, pauperum et peregrinorum pius consolator, VI Idus Aug. migravit ab hoc seculo Cui eodem anno Silvester, Zazavensis ecclesie abbas, vir vere Israelita, in episcopatum successit; sed in sequenti anno deo, [a quo] omnia bona procedunt, inspirante eundem episcopatum cum bona voluntate dimisit, suamque abbatiam recepit.

Anno 1140 Sobezlaus, dux Boemicus, XVI Kal. Mar. mortalibus exutus, viam universe carnis est ingressus. Cui eodem anno Wladizlaus, filius Wladizlai, successit. Qui eodem anno annuente deo revocavit fratrem suum, Ottonis principis Moravie filium, nomine Dethleb, de Ruzia et intronizavit eum in patria sua, scilicet in Moravia. Eademque tempestate renuente Silvestro episcopatu Boemico, Otto duodecimus, Pragensis ecclesie canonicus et prepositus, electus est in episcopatum et consecratus.

Anno 1141 Bela, rex Ungarorum, obiit. Cui filius eius in regnum successit. Wladizlaus, filius Zobezlai principis Boemie, aufugit de Boemia in Ungariam. Eodem anno domnus episcopus Heindricus ob amorem celestis patrie non veritus feritatem incredulorum convertit iter suum ad Pruzie terre gentem, dei celi ignorantem et creaturam pro creatore colentem, quatinus ex ea, quos deus ad eternam predestinavit vitam, ceu fluctivagos pisces rete fidei comprehensos de erronea infidelitate ad indeficiens lumen perduceret.

Anno 1142 eclipsis lune ante plenilunium facta est intantum, quod cornuta nobis esse videretur. Quam eclipsin quanta pericula partibus in nostris subsecuta sunt, non sine flebili gemitu perstringimus.

Cogimur effari sunt horrida que meditari.

Et nos erumnam toleravimus heu triplicatam. Nam infandum et non tantum civile sed eciam plus quam civile bellum inter nostrates exortum est. Monasteria canonicorum et monialium Prage exusta sunt, et depredaciones populi in diversis locis extiterunt. Ast Wladizlaus, dux Boemicus, cum suis victus a Moravicis imperatorem Conradum adiit, quo in auxilium eius veniente prefatus dux principatum suum obtinuit. Episcopus vero Heinricus adhesit Boemico duci, favens parti eius consilio et actibus, quapropter a principibus Moravie, videlicet Conrado, Ottone, Wratizlao, pontificatus ei est interdictus. Sed ipse vehementer inde dolens duces cum suis fautoribus excommunicavit, sepulturam et ecclesiasticum officium necnon et baptismi sacramentum per totam parrochiam suam interdixit. Prefati vero principes facto conventu, habito consilio decreverunt iussa eius fieri irrita. At pontifex hac commotus controversia parrochianos suos generaliter sub bannum trusit, et qui paulo ante ignorantes deum a cultu idolorum satagebat eruere, nunc mediante tocius nequicie et necis auctore non est cunctatus gregem suum paganismo tradere.

Justicii tempus nobis anno sit eodem.

Regna sacerdocio contraria proh dolor extant. Quibus ita rite explicatis ultrix iusto dei iudicio fames invaluit.

Anno d. i. 1143 favente nobis divina misericordia cardinalis ab apostolica sede ad nos usque pervenit, et nos omnes ab excommunicationis vinculo absolvit. Eodem anno isdem cardinalis nomine Guido pristinam electionem domni B[lasii] abbatis se ipsum accusantis et ab eo consilium petentis subtiliter examinavit et eam illegitimam et contra statuta canonum factam reperiens irritam omnimodis fecit. Deinde ipsius admonicione prior cum ceteris fratribus habito consilio prefatum B[lasium, presbiterum unanimiter et canonice in presentia domni cardinalis et huius terre antistitis sibi in abbatem elegerunt.

Anno 1144, II Idus Maii, videlicet in ipsa die pentecostes, nimis horribile et nostre etati inauditum apparuit monstrum iuxta castra ducis Ottonis, intuente et aliis quam pluribus proceribus necnon et innumerabili populi multitudine. Nam circa meridiem magna serenitate existente visa est a prefatis personis atra columna ascendere a terra usque ad sumitatem nubium, in cuius circuitu rotabatur impetus turbinis. Cumque niteretur ad prenotatum locum pervenire, visum est a celi fastigio triangulum signum nimii candoris et miri acuminis sibi obviam venire, quod perculso infando monstro trasit id usque ad ima terre. Facto autem intervallo quasi unius hore iterum visa est alia columna tenebris densior et impetu turbinis validior eodem modo se a terra elevare, contra quam denuo etereum signum in modum splendidissime zone, in cuius medietate signum sancte crucis videbatur apparens, mira celeritate eam pertusit et usque ad superficiem terre pressit. Cumque ex militibus quidam audacter causa contemplandi accessissent, obvolutis obtutibus discesserunt; non enim valebant materiem tanti monstri intueri, sabulo et minutis lapillis circa faciem eorum rotantibus et evulsis fruticibus aciem oculorum eorum prepedientibus.

Anno 1145 Otto dux provincie huius, relinquens temeritatem fratrum suorum, videlicet Conradi et Wratizlai, iure Boemico duci adesit. Eodem tempore presul Heinricus profecturus Romam assumpsit secum Ottonem ducem et alios quam plurimos. Cumque una venissent ad confinium istius terre prefati duces, videlicet Konradus et Wratizlaus, collecto exercitu ex inproviso eos invaserunt, et omnia illa, cum quibus petituri erant limina apostolorum, eis abstulerunt; Heinrici vero episcopi, pii Moravie et Boemie patris, malorum consilio absque dubio vitam finire voluerunt, sed deo, a quo non mala sed omnia bona procedunt, auxiliante omne periculum evasit. De cuius evasione et adepta salute omnis clerus et omnis qui vere dilexit eum populus, non modice gavisus est et gaudet. Quam ob rem querimoniam faciente domno episcopo, omnes illi predones ab apostolico excommunicati sunt. Eadem utique tempestate filius Ottonis ducis natus est nomine Wladimir.

Anno 1146 Blasius abbas obiit.

Anno 1148 Mizloc successit. Homo etate grandevus, in deliberatione consilii conciliator prudentissimus, in fratrum exorbitationibus deliquentium corrector mansuetus, quietis et ocii impaciens, iniurie a quolibet illate impiger prosecutor, in cultu divino pronus et assiduus. Hic quarto electionis sue anno monasterii huius edificia pre vetustate antiquitatis videns partim corruisse partim casum minari, potissimum duxit reliquum edificii funditus destrui et ex integro reedificari, id ipsum quibusdam ex fratribus annuentibus, quibusdam pro parvitate sumptus renitentibus. Fretus tamen pietate dei omnipotentis fundamenta incoavit, et fidelium amministratione circumquaque succurrentium prosperatus feliciter consummavit. Mira dicturi sumus. Quociescumque de tempore consecrandi monasterii inter fratres eo presente collocutionis disceptatio agebatur, beate memorie pater iam dictus quasi quodam presagio inter cetera non sine gemitibus hoc a deo summo opifice obtineri desideranter deprecabatur, ut circiter festum beati Laurencii ipsa dedicatio templi contingeret; maxime propter apparatum, qui eo tempore magnificentissime fit, tum propter amicorum eiusdem temporis confluentiam. Cuius desiderio et meritis deus haut defuit.

1163. Monasterium sancti Laurencii a Daniele episcopo est consecratum et duo altaria, principale videlicet inferius altare et aliud superius sub titulo sancti Michaelis archangeli, presente rege Wladiszlao et compluribus eiusdem regis primatibus, et hec encenia in ipso festo ipsius sanctissimi patroni sunt celebrata.

1157. Dux Wladiszlaus regia vocatione appellatus ad curiam Ratisbonensem simul cum episcopo Daniele et plurimo suorum nobilium comitatu est profectus, ibique suorum ministeriis secretorum publice ad libitum celebratis, cum iam dux predictus accepta licentia repatriare disponeret, imperator devotionem ipsius erga se per omnia promtissimam expertus, condignam familiaritati sue remunerationem recompensavit, quia mox regale decus id est diadema ad id ipsum episcopo Daniele speciali ministerio suffragante, innumerabilium principum choris astantibus capiti eius superposuit, et eum deinceps regem predicari ubique mandavit et terram Boemie non iam provinciam sed regnum fieri constituit.

1158. Imperator Federicus non ferens contumatiam arrogantie Mediolanensium per omnia Romana auctoritate renitentium debitamque obedientiam contradicentium, in proximo indicta curia cunctis regni sui principibus, statuit destructionem fieri civitatis illius, id ipsum omnibus assentientibus. Unde eodem anno collectis totius regni virtutibus cum rege Boemico et fratre eius Thebaldo Mediolanum obsidionibus invaserunt, et quantum liquit munitiones ipsius inpugnantes debilitaverunt; sed econtra innumera fortium ex menibus collectione diversis in locis occursante et se iaculis gladiisque adversariorum opponente, murorum suorum propugnacula defensaverunt, et ad nutum sue voluntatis obtinuerunt. Et sic imperator inperfecta circa Mediolanum intentione communicato consilio exinde procedens, in proximis eiusdem regni castellis eo anno hiemavit et exercitum ad propria remeare monuit.